Жыхар вёскі Валосавічы Чачэрскага раёна пенсіянер Уладзімір Яўменавіч Канцавы кажа, што разводзіць коней на сваім падвор'і для яго не толькі цікавы занятак, але і неабходнасць у цяперашнім сялянскім жыцці. Буян, Галка, Гнядая, Жогаўка... І 12-гадовы конь Малыш, старэйшына ў табуне. Самы любімы, спакойны і працавіты. А зусім нядаўна ў табуне з’явілася новая жывёліна. Праўда, чорнае жарабятка яшчэ не атрымала мянушку. Можа, зорачка на ілбе падкажа яе, ці ўнукі прыдумаюць. За хатай Канцавых рэчка Покаць робіць два зігзагі, тым самым утвараючы паўвостраў. Для коней тут сапраўднае раздолле. Табун сам выходзіць са стойла і накіроўваецца на любімы лужок — зараз жоўты ад цвітучых кветак. Калі машкара дапякае ці спёка, коні самастойна ідуць у двор, хаваюцца пад навесам. Каля 20 тон сена трэба нарыхтаваць на зіму для табуна ў дзесяць грыў. Паспрабуй накасі гэтулькі! Але Уладзімір Канцавы не турбуецца: травы на лугу колькі хочаш, толькі касі. Сам не справіцца, сыны прыйдуць на дапамогу.
|